Sve po PES-u
Ako je bio cilj da se u Crnoj Gori zatre sve građansko, sve proevropsko, da se zatre R'N'R' (rokenrol), onda se uspjelo. Po crnogorskim plažama se krmad na ražnju sole u moru, peku se bravi na Jazu, kotlić na Kraljičinoj plaži, krave pasu na Miločeru, igraju se srpska kolca diljem Primorja, zauvija treš sa Ibarske magistrale, Guča, poje se Kosovu i povratku dogodine... Sve po PES-u, ili kako reče sadašnji predśednik Crne Gore kad je bio ministar ekonomije u odgovoru tadašnjem predśedniku Crne Gore Milu Đukanoviću, kada mu je saopštio, na njegovu zgroženost navedenim slikama, da se mora navići na neku novu, narodnu, oslobođenu Crnu Goru!
Kad se u Srbiji govori o drevnoj vinčanskoj zajednici, onda se kaže da su to „naši preci“?! Iako se zna da Vinča nije slovensko nasljeđe, a smatra se da su Srbi slovenskog porijekla, saglasan sam da svi ostaci civilizacija na tlu Srbije pripadaju njenom istorijskom nasljeđu i dio su njene kulturne baštine. Tako je u cijelom svijetu.Ne svojataju Španci ono što su izgradili diljem Južne Amerike, ni Portugalci u Brazilu, niti Italijani spomenike Rimskog Carstva po Balkanu... Osnovno je pitanje kako to istorijsko nasljeđe na teritoriji Crne Gore ne pripada državi Crnoj Gori? Pripada li tvrđava na Mamuli Austriji? Svakako ne!
Nema toga što je lakše dokazivo od činjenice da Crkva Srbije, ili kako sama sebe naziva SPC, u Crnoj Gori postoji od 1920. godine i da je ušla u pravni sistem ondašnje Kraljevine Jugoslavije zakonom iz 1929, odnosno 1931, kada je donešen njen Ustav. Kao što je više nego lako dokazivo da je do 1918. jedina pravoslavna crkva u Crnoj Gori bila autokefalna Crnogorska pravoslavna crkva, odnosno autokefalna Cetinjska mitropolija, sa svoje dvije eparhije, pravno definisana Ustavom Crne Gore iz 1905. i sopstvenim Ustavom iz 1904.
Kao i da je CPC, protivno svim zakonima Crne Gore, crkvenim zakonima, zemaljskim i nebeskim, ugašena 1918. jednim pravno ništavnim aktom, koji su potpisala dva člana Sinoda CPC, od sedam, koliko je sačinjavalo Sinod.
Žmurenje na te činjenice pokazuje da imamo posla sa nasilnicima koje ne interesuju ni pravo ni pravda, da se radi o klasičnim razbojnicima. Drugačije se ne može ni definisati ono što je urađeno tzv. Temeljnim ugovorom, potpisanim na način kako se samo sprovode kriminalni akti, kada je cjelokupno crnogorsko sakralno nasljeđe predato u ruke drugoj državi kao njeno nasljeđe i kulturna baština.
Izmišljeni mitovi
Prosto je nevjerovatno sa kojom lakoćom pripadnici srpske nacionalnosti konstruišu svoju prošlost. Od običnog čovjeka koji će „pouzdano“ tvrditi da psi koje uzgaja vode porijeklo „još od Nemanjića“, do profesora univerziteta, ili onih sa zvučnim titulama.
Nema veze što je Sava Nemanjić išao u Nikeju po titulu arhiepiskopa preko Bugarske i Crnog mora, u mašti srpskih prodavaca mitologije on je po Crnoj Gori ostavio gomile toponima svojim tobožnjim putem. Po Crnoj Gori je do skoro sve vrvjelo od potomaka Pavla Orlovića, a naučno je utvrđeno da se radi o izmišljenoj ličnosti. Fikciji. Popovi iz Srbije po crnogorskim manastirima objašnjavaju istoriju tih manastira u putopisnim emisijama. Na hiljade izmišljenih mitova koji se ne dokazuju i nema potrebe da se dokazuju. Zašto bi kad im se bespogovorno vjeruje?
Pišu takve laži da su četnici oslobodili Jasenovac, govore o stravičnim zločinima partizana u Drugom svjetskom ratu, o silnim jamama, samo njima znanim, o četnicima herojima. I to sve ničim potkrijepljeno. Svaka istina lakonski se naziva komunističkim falsifikatom. Kao, recimo, ova, za koju postoje konkretni dokumenti:
„Komanda mjesta Danilovgrad - O.U. 25-VII-44 14,50
VRLO HITNO!
Gosp. kapetanu J. Jovoviću - Kosovi Lug
G. potpukovnik Frišling moli vas da na svaki način prekinete sa strijeljanjem. Bliža obavještenja uskoro. On vas takođe moli da ovo dostavite g. Đurišiću.
Poručnik Hineke, kom. mjesta“
Tog dana su 52 omladinke i omladinca mučeni i strijeljani od strane četnika Jakova Jovovića! Danas Crkva Srbije (SPC) slavi četničke zločince koje su čak Njemci molili da ne čine zločine, u njenim hramovima se promoviše samoproglašeni atentator na Pavelića, četnik Blagoje Jovović i knjiga o njemu kao heroju.
Kao da se bliži trenutak kada će se Crna Gora pridružiti Srbiji u glorifikovanju kolaboracionista fašista, zločinaca, kojih se odrekao i sam kralj Petar iz Londona krajem rata, a kojem su tobože bili vjerni.
Fascinacija Srbijom je slična iracionalnoj fascinaciji Rusijom. Lišena svakog logičkog poimanja pod uslovom da neko želi živjeti u demokratskom i uređenom društvu. Nema većeg oksimorona nego sebe smatrati demokratom koji baštini evropske, civilizacijske vrijednosti i podržavati Putina i Rusiju, zemlju u kojoj ne postoje ni ljudska prava ni slobode, niti pravo na slobodno političko djelovanje.
U Rusiji se ljudi šalju na višedecenijske robije zbog iznesenog mišljenja, u njoj se opozicioni političari truju, zatvaraju, osuđuju u montiranim procesima, mnogi naprasno padaju kroz prozore u smrt, itd. U toj suludoj logici se Putin slavi kao „oslobodilac slobodnog sveta“, a Milo Đukanović, velikim dijelim zaslužan što je Crna Gora otvorila sva poglavlja u pregovorima sa EU i postala član NATO-a - kao diktator.
Poznata je lakoća kojom predstavnici srpskog političkog korpusa i Crkve Srbije obezvređuju sve čega se dotaknu: i holokaust, i Jasenovac, i NDH, i sve žrtve svih zločinačkih režima i masovnih zločina, kad Crnoj Gori do 30. avgusta 2020. pripisuju da je bila gora od tih vremena za Srbe.
Prvi čovjek eparhije SPC u Crnoj Gori Crnogorce, baštinike slobodarskog partizanskog pokreta iz Drugog svjetskog rata, naziva „ustašama“, dok sam slavi kolaboracioniste fašističkih okupatora, čija su osnovna oruđa za ubistva bili kama i macá.
Ideološka konfuzija
Nadam se da mi neće zamjeriti moj prijatelj sa društvenih mreža, inače Srbin po nacionalnosti, jedan od onih iz Milanovog (Mladenović) „Beograda koji je bacao svetla daleko“, kojim on opisuje današnju Srbiju: „Tragedije u Ribnikaru i Mladenovcu povampirili su duhove Vukovara, Srebrenice i Sarajeva, živih spaljenih u Višegradu. Izronili sa hladnjačama iz Batajnice i Perućca.
Crne hronike kao izveštaji srednjevekovnih varvarskih pohoda. Mleveno meso od ljudi. Svaka seljačina na kokainu. Srpstvo nikad ugroženije, predsednik plaši agresijom. Broj neprijatelja države raste u srazmeri sa njegovim strahom i nemoći. Miriše blizina kraja koji bi da obeleži praskom jer zna da na drugi način u istorijske čitanke ući neće. Sem kao negativac. Fali mu još jedan izgubljen rat pod njegovom direktnom komandom da se pojavi na naslovnici Time magazina. Dodik drži fitilj, Putin šibicu“.
Na sceni u Srbiji je ista ona radikalska politika iz devedesetih godina, sa vezama sa desničarskim, nasilnim podzemljem, naoko umivena i sa drugačijim političkim formama, prikrivena i lukava. Vlast je koncentrisana u jednom čovjeku, jedina institucija koja funkcioniše jeste institucija predśednika.
Nakon opravdane reakcije velikog broja značajnih ljudi iz EU i USA zbog povlađivanja najznačajnijih svjetskih adresa politici predśednika Srbije, žmurenju na gušenje demokratskih principa u samoj Srbiji, veze vlasti sa korupcijom i kriminalom i destabilizaciju regiona, odgovara se radikalskim floskulama o „napadu na Srbiju“, „na srpstvo“, „na pravoslavlje“. Pa se, između ostalog, pomene kao razlog „napada na Srbiju“ i borba za položaj diskrimisanog srpskog naroda u Crnoj Gori, koji se, gle čuda, i nakon što je u Crnoj Gori pobijedila anticrnogorska, velikosrpska i proruska opcija, i dalje prikazuje kao ugrožen???
A upravo je pod uticajem politike Beograda, uz krucijalnu asistenciju Crkve Srbije (SPC), jasno definisani proevrotlantski put Crne Gore pretvoren u ideološku kloaku u kojoj su isplivale sve opskurantne ideologije na površinu. Stvorena je takva ideološka konfuzija da je pod filozofijom da je Crnom Gorom do 30. avgusta 2020. vladalo zlo sve dozvoljeno samo da se to zlo ne vrati na vlast. I to samo zato što je ta vlast bila procrnogorska.
Naravno da je laž da je tada Crnom Gorom vladalo zlo, nažalost, čini se da je to najsvjetliji period novije crnogorske istorije, a i da jeste, samo intelektualnim mizerijama to može biti opravdanje za uništavanje svega u Crnoj Gori, njenih institucija, urušavanje zakonitosti, državnog integriteta i suvereniteta, evropskog puta... Ta sluđenost, takođe, ne prepoznaje u navodno građanskim partijama salonski velikosrpski nacionalizam, praveći se naivnom čak i na čvrst savez sa DF-om u odbrani međusobnih nepočinstava, poput onog primitivnog srednjeg prsta gradonačelnika Nikšića.
Samo je u toj ideološkoj sluđenosti moguće da visoki funkcioner Morskog dobra na svom profilu, na društvenoj mreži, drži kao profilnu sliku Slavka Perovića, a u komentaru ispod piše panigirik Dritanu Abazoviću da je ostvario svojom politikom istorijsko pomirenje unutar Crne Gore?! To je slika današnje Crne Gore, u kojoj su pogubljene i logika i sistem vrijednosti.
Još samo fali da Vladimir Dobričanin, funkcioner sa liste Pokreta ,,Evropa sad“, dok naziva fašistički portal IN4S bastionom istine koji će „još dugo sejati istinu po poljima nove, demokratske, bolje Crne Gore“... stavi profilnu sliku Slavka Perovića! Taman koliko taj portal širi istinu, toliko je ta „nova Crna Gora“ demokratska i bolja. Da ne govorimo o tome da partija koja u imenu ima „Evropa sad“, unutar sebe ima rukovodstvo koje ni super lijepak ne može spojiti ni sa Evropom, a tek ne sa evropskim vrijednostima! Ime „Evropa sad“ je bilo lilihip za veći obećani standard, a nikada nije imao veze sa onim što savremena Evropa civilizacijski predstavlja. Uostalom, to je sindrom naroda kojem pripada dotični Dobričanin: novac i dobra da, ali sve ostalo iz EU ne! Divim se onima koji povezuju Dobričanina i evropski put Crne Gore.
Ako je bio cilj da se u Crnoj Gori zatre sve građansko, sve proevropsko, da se zatre R'N'R' (rokenrol), onda se uspjelo. Po crnogorskim plažama se krmad na ražnju sole u moru, peku se bravi na Jazu, kotlić na Kraljičinoj plaži, krave pasu na Miločeru, igraju se srpska kolca diljem Primorja, zauvija treš sa Ibarske magistrale, Guča, poje se Kosovu i povratku dogodine... Sve po PES-u, ili kako reče sadašnji predśednik Crne Gore kad je bio ministar ekonomije u odgovoru tadašnjem predśedniku Crne Gore Milu Đukanoviću, kada mu je saopštio, na njegovu zgroženost navedenim slikama, da se mora navići na neku novu, narodnu, oslobođenu Crnu Goru!
Slobodan Jovanović - Pobjeda
0 Komentara