Ministarstvo vanjskih poslova Crne Gore proglasilo je prije nekoliko dana ambasadora Republike Srbije u Crnoj Gori, Vladimira Božovića za personu non gratu i zatražilo da napusti Crnu Goru, zbog skandalozne izjave u kojoj je nelegalnu i nelegitimnu Podgoričku skupštinu 1918. nazvao “oslobođenjem” i “slobodnom voljom” crnogorskog naroda. Državni vrh Srbije saopštio je da je saglasan sa Božovićevom izjavom ističući da u njoj “nema ništa sporno”.

Funkcioneri domaćih svetosavskih, velikosrpskih stranaka i simpatizeri Srpske crkve takođe su poručili da je “protjerivanje Božovića skandal” i da u njegovoj izjavi nema ništa sporno jer je “Crna Gora 1918. navodno oslobođena”. Pojedini su otišli toliko daleko u izjavama da su kazali da je ujedinjenje sa Srbijom bio “san petrovićevske Crne Gore”.

Zbog objektivnog informisanja javnosti, portal Aktuelno objavljuje razgovor koji je novinar Herbert Vivian obavio sa kraljem Nikolom u Parizu, a kojeg je 27. januara 1919. godine publikovao i londonski list “The Daily Chronicle”:

“Primio sam malo vijesti iz moje zemlje jer, kako je srpska OKUPACIONA vojska, postavila kordon, nijednoj osobi niti pismu nije dozvoljeno da prođe. Jedini izvještaji su prokrijumčareni od strane mojih prijatelja na rizik njihovih života. Izgleda da postoji istinska vladavina terora. Muškarci, žene, djeca su pogubljeni bez suđenja. Bombe su bačene na kuće mojih pristalica. Novac se troši kao voda da privoli moju djecu da se odreknu njihove zakletve.

Nema sumnje da ste čuli ovo moje svjedočanstvo i ANEKSIJU moje države od strane Srbije.  Pa, to je bilo izglasano od rugla od parlamenta kojeg su nazvali Velika skupština – naziv, koji ne postoji u našem Ustavu. I da nije bilo izglasano ni od koga, bilo bi izglasano od grupa i razbojnika koji su radili u korist Srbije.

Trenutno je nemoguće sazvati regularni Parlament zato što je većini naših vojnika zabranjeno da se vrate iz mađarskih logora. Ali kada se vrate, ubijeđen sam u uspijeh. Oni ne žele da se odreknu svojih zakona i nezavisnosti, koje su čuvali tokom šest vjekova od svakog uljeza. Konfederacija sa ostalim Južnim Slovenima, po svaku cijenu, ali kao slobodni narod, ne kao dio druge države.

Gospodin Pašić, srpski državnik, spletkario je jedanaest godina da aneksira Crnu Goru, ali nije blizu svom cilju, zato što odbijam da povjerujem da bi saveznici odustali od principa samoopredjeljenja za koje su se borili ili da bi dozvolili da jedna od najmanjih nacija bude žrtvovana zbog ambicija susjeda.

Ono na šta se žalim jeste nezahvalnost. Borio sam se tri rata za tu istu Srbiju. Odbranio sam je od jedne nesreće i omugućio da povrati Beograd. Uzimao sam hljeb iz usta moje djece da zadovoljim njene potrebe. Sjetite se da sam ja bio prvi koji je pritrčao da je spasi nakon austrijskog ultimatuma, iako me nijedan ugovor ne obavezuje na to i mada se nije znalo hoće li velike sile intervenisati.

I šta je moja nagrada? Ova bratoubilačka INVAZIJA na slobodu mog naroda.”

(Objavljeno u američkom listu “New York Times”, u broju od 29. januara 1919. Razgovor kojeg je novinar Herbert Vivian obavio sa kraljem Nikolom u Parizu, a kojeg je 27. januara iste godine publikovao i londonski list “The Daily Chronicle”)