Ekonomija

Resulbegović kulturno nasljeđe Ulcinja pretvara u turističku ponudu

Apr 25, 2021 1 Komentara

(15 riječi)

Bogato kulturno nasljeđe Ulcinja mogla bi biti jedna od privlačnijih ponuda ovog grada više od plaža, sunca i mora. Oživjeti kulturno nasljeđe ili legendu jednog grada, obrazovati stanovništvo i goste o domaćoj baštini, napraviti im umjetnički ugođaj, stepenica je više u crnogorskoj turističkoj ponudi, a upravo je to ideja Ganija Resulbegovića vlasnika hotelsko-restoranskog kompleksa Palata Venezi

U Ulcinju u okviru hotelskog kompleksa Palata Venecija postavljen je spomenik Šabataju Ceviju, jednom od najpoznatijih ličnosti u istoriji Jevreja, kako ga je okarakterisao profesor književnosti u Jerusalemu Elizer Papo.

Po riječima Nine Onfer Bokan, predsjednice Jevrejske zajednice u Crnoj Gori, Šabataj je osoba magične harizme, impresivnih oratorskih sposobnosti, besprekorne inteligencije.

Ova misteriozna ličnost koja i danas raspaljuje maštu dolazi u Ulcinj 1666. godine zajedno sa suprugom, bratom i tridesetak familija odanih njegovom mesijanskom radu.

U Starom gradu u Ulcinju je upravo proveo zadnjih deset godina života pod imenom Mehmed-efendija u Kuli Balšića, udaljenoj stotinak metara od terase Palate Venecija gdje je i postavljen spomenik.

Šabataj je kao istorijska ličnost i eshatolog, samoproglašeni Mesija koji je svoj mesijanski pečat snažno ostavio ne samo u turskoj imperiji već i u Veneciji, Poljskoj i naravno u Ulcinju.

Ktitor spomenika je Gani Resulbegović, vlasnik kompleksa Palata Venezia, a grandioznu skulpturu Šabataja Cevija, kako ju je već štampa okarakterisala, uradio je crnogorski skulptor Zlatko Gamočak.

Bronzani spomenik, sa kamenim postoljem, visok je gotovo tri metra. Kroz stav skulpture, mesijanski štap i plašt kojim je ogrnut, te kroz visinu samog tijela od 223 santimetra provučen je ezotetizam Šabataja i kulture kojoj je pripadao.

Zbirom brojeva 223 dobija se broj sedam koji simbolizuje život posvećen traganju za istinom. Skulptura je okrenuta da gleda ka Izmiru, gradu rođenja Cevija.

- Moj cilj nije samo valorizacija Šabataja Cevija već i valorizacija i promocija svih istorijskih vrijednosti Ulcinja i Crne Gore. Moramo kao grad da turizam izdignemo na viši nivo, da goste imamo u avgustu i u januaru - kazao je ugledni ulcinjski ugostitelj Gani Resulbegović.

Glamočak kaže da je za njega bila čast raditi spomenik ličnosti planetarnog značaja i dodaje da se bez Šabataja Cevija, Jakoba Franka, Abrahama Abulafija, Moiza Maimonidesa, Davida Riveria, Solomona Molka ne mogu razumjeti ni 19, a ni 20. vijek.

 Sahranjen je u blizini jedne džamije van gradskih zidina, u posebnom turbetu, iako je, kažu, njegova želja bila da ga sahrane na jednom uzvišenju sa kojeg bi mogli vidjeti more oni koji dolaze na njegov grob. Nije poznato da li je njegova želja uslišena.

Ulcinj je bio, kao nam pripovijedi Resulbegović bila i omiljena gusarska destinacija, a u vrijeme ekspanzije piratstva, u Ulcinju je boravilo oko 100 crnaca. Oni su nakon oslobađanja uzeli prezimena porodica kojima su služili i postali časni građani. Mala zajednica njihovih potomaka i danas živi u Ulcinju. Ruselbegović je istoriju iz tog doba dočarao u muzeju koji se takođe nalazi u njegovom kompleksu.

Nakon trideset godina ugostiteljstva, došlo je i do jedne od najljepših ulcinjskih priča, onoj o Servantesu.

Pored spomenika Ceviju tu je i možda i najpoznatiji rob na svijetu - Migel de Servantes.

 Bio je zatočen u Ulcinju kako se pretpostavlja, minimum pet godina. Gusari su ga oteli zajedno sa bratom Rodrigom, koji je oslobođen jer su se njihove sestre odrekle miraza. Iako su bili iz imućne porodice, nije bilo dovoljno blaga da se namiri otkup gusara jer su znali da su zatočili obrazovanog, pismenog i uglednog roba, koga su spram njegovih kvaliteta i zacijenili. Prema onom što se sa visokim stepenom vjerovatnoće može reći – Servantes je vremenom postao rob sa ograničenim kretanjem. Svoj kavez na trgu robova u tadašnjem Dulcinju zamijenio je šetnjama po Starom gradu, no ubrzo će po kamenim pločnicima hodati krišom.servantes 21Razlog je ovoga puta ljubav prema mladoj mještanki Dolcinei, koja se iza kulisa ulcinjskih bedema gledala sa budućim najpoznatijim španskim piscem. Ovakvu bajku potpomognutu stihovima iz „Don Kihota“ koje će Migel kasnije napisati, dočaraće dvojac maskiran u Servantesa i Dolcineu, recitujući i igrajući ovaj komad života i knjige na samim stepenicama. U romanu Don Kihot, koji je knjiga sa najviše izdanja nakon Biblije, neki istraživači su u Dulcineji od Toboza, glavnoj junakinji, prepoznali Ulcinjanku, dok narodno predanje pominje izvjesnog Serveta, čija se sudbina, ali i osnova imena, poklapa sa Servantesovim. Pošto se grad u to vrijeme zvao Cita di Dolcinio, Servantes je za svog junaka „Don Kihota“ namijenio ljubav u liku Dulcineu koja je nosila ime grada.   N.K.