Tako je projekat koji su srpsko - ruske obavještajne službe počele da realizuju sa Bratislavom Stoiljkovićem, saradnikom BIA koji je po zadatku trebao da kupi i osnuje veći broj medija i "poklopi" medijsku scenu u Crnoj Gori, nastavio da se realizuje preko Borisa Raonića. Jedan od razloga je u razotkrivanju Stoiljkovićeve misije od strane tadašnje Agencije za nacionalnu bezbjednost i njegovo protjerivanje iz Crne Gore, ali i to što su potvrdili da im je Raonić potpuno lojalan, a sa njim skraćuju proces ulaganja s obzirom na to da ne moraju osnivati medije jer imaju gotov proizvod, koji posjeduje sve potrebne resurse, između ostalog pokriva čitavu Crnu Goru.

Osim obavještajno-bezbjednosnog sektora, jedan od pravaca kojim su ruske obavještajne službe, nakon avgusta 2020. djelovale u cilju realizacije svojih interesa u Crnoj Gori, bio je i osvajanje javnog servisa. Uspjeli su ruski obavještajci da na mjesto generalnog direktora ove, za kreiranje javnog mnjenja po njihovom načinu djelovanja izuzetno važne ustanove instaliraju saradnika kojeg im je kao izuzetno pogodnog u datoj situaciji stavio na raspolaganje njihov proksi sa Bliskog Istoka.

Koristeći svima poznatu zainteresovanost za materijalne vrijednosti Borisa Raonića, sa njim je, prije više godina, kontakt uspostavila obavještajna služba Irana, i to posredstvom svog istaknutog saradnika u Crnoj Gori, visokog funkcionera jedne od partija koje su tada bile na vlasti, a koji je sa Raonićem bio u bliskim odnosima. O bliskostima pomenutog funkcionera bivše vlasti sa "iranskim faktorom" bila je upoznata šira obavještajna zajednica, budući da se jedna od zemalja iz našeg okruženja negativno izjasnila na mogućnost da on bude ambasador Crne Gore kod njih, upravo zbog saznanja koja su imali o njegovim konekcijama sa Iranom.

Međutim, njegove "diplomatske aktivnosti" nijesu bile sumnjive tadašnjem istaknutom građanskom aktivisti i "nezavisnom intelektualcu" koji je, izgleda, smatrao da put do evropske Cme Gore vodi preko Irana. Zbog toga je odlučio da ovu zemlju, koja je naravno poznati "prijatelj zapadnim demokratijama", snabdijeva informacijama, a svoje djelovanje uskladi sa njihovim interesima.

Da je Raonić bio upoznat sa aktivnostima svog kolege jasno je, jer ovaj to nije naročito ni krio, budući da je učestvovao u svim vidovima afirmacije Irana u Crnoj Gori. Ali ne samo to, Raonić je zdušno prihvatio njegovu inicijativu da uspostavi direktne konekcije sa diplomatskim osobljem Ambasade Palestine u Crnoj Gori. Zajedno sa prijateljem, bio je redovan gost u prostorijama Ambasade Palestine, gdje je ostvarivao konspirativne kontakte sa ambasadorom, koji je inače bio indicirani obavještajac.

Direktan produkt njegovih veza i kontakata sa diplomatama Irana i Palestine je skandal koji je tadašnji čelnik Građanske alijanse napravio na panel diskusiji "Holokaust i sjećanja", koju je nakon Raonićevog izlaganja demonstrativno napustio predsjednik Jevrejske zajednice, Jaša Afandlari, uputivši oštar protest kod Evropskog parlamenta i stranih ambasada u Crnoj Gori. Podsjetimo, na pomenutoj tribini je Raonić, zloupotrijebivši gostoprimstvo organizatora, istakao da se "sada na teritoriji države Izrael dešava holokaust, možda i najveći u ovom vijeku", prema palestinskom narodu.

Iako je incident izazvao žestoku reakciju nevladinog sektora i stranih predstavnika, ubrzo je zaboravljen, jer je Raonić od nalogodavaca dobio instrukcije da odustane od takvih istupa, budući da im je korisniji kao ubačeni element u redovima,,evropejaca" u Crnoj Gori, nego kao neko ko će otvoreno zastupati njihove interese i na taj način se kompromitovati.

Upravo takav renome koji je Raonić izgradio, zahvaljujući kojem je dobio naklonost i pojedinih zapadnih adresa, bio je preporuka da ruska obavještajna služba, koristeći svog proksija - iransku obavještajnu službu, nakon promjene vlasti instalira čuvenog borca za evropske vrijednosti u Crnoj Gori, Borisa Raonića na mjesto generalnog direktora Radio televizije Crne Gore. Na taj način je Raonić prihvatio igru svojih nalogodavaca, zamišljenu po sličnom modelu kao ona koju su pripadnici Bošnjačke stranke Islamske zajednice Crne Gore odbili 2016. godine, kada im je ponudio drugi ruski proksi - predsjednik Čečenije, Ramzan Kadirov.

Sa nove funkcije, Raonić je odmah počeo svesrdno da realizuje interese nalogodavaca, odnosno da se svim silama, pod plaštom unapređenja demokratskih standarda u javnom servisu, bori protiv svega što je crnogorsko. Njegove aktivnosti bile su najevidentnije za vrijeme događaja na Cetinju, početkom septembra 2021. godine, ali prilikom svih kasnijih događaja koji su, direktno ili indirektno, ukazivali na srpsko-ruski maligni uticaj u Crnoj Gori i ugroženost crnogorskih nacionalnih interesa. Raonićev odnos prema ovim temama, uključujući i crnogorski jezik, ukazuje na njegov stav da su Crnogorci u Crnoj Gori, baš kao i Izraelci u Izraelu, izvršioci holokausta.

Da bi ojačala Raonićevu poziciju, ali i zastupljenost televizije na čijem je on čelu, čije izvještavanje im očigledno odgovara, iskusna ruska obavještajna služba je angažovala drugog proksija, Republiku Srbiju. Tako je projekat koji su srpsko - ruske obavještajne službe počele da realizuju sa Bratislavom Stoiljkovićem, saradnikom BIA koji je po zadatku trebao da kupi i osnuje veći broj medija i "poklopi" medijsku scenu u Crnoj Gori, nastavio da se realizuje preko Borisa Raonića. Jedan od razloga je u razotkrivanju Stoiljkovićeve misije od strane tadašnje Agencije za nacionalnu bezbjednost i njegovo protjerivanje iz Crne Gore, ali i to što su potvrdili da im je Raonić potpuno lojalan, a sa njim skraćuju proces ulaganja s obzirom na to da ne moraju osnivati medije jer imaju gotov proizvod, koji posjeduje sve potrebne resurse, između ostalog pokriva čitavu Crnu Goru.

Strategija koja je bila započeta sa Stoiljkovićem i medijima koje je on kupio, nastavljena je sa Raonićem, a ona podrazumijeva da se pomogne javnom servisu da poveća gledanost, kako bi njegov informativni i dokumentarni program za koje su zainteresovani nosioci ideja srpskog i ruskog sveta, imao veće tržište. Zbog toga je RTCG, od bratskog RTS-a, iznenada dobila pravo prikazivanja njihovog serijskog, filmskog dokumentarnog programa, čije su snimanje sponzorisale firme poput Telekoma Srbije i Mtela, koje se, kao RTS, uveliko koriste za tajne operacije BIA Vlade Srbije. Tako gledaoci u Crnoj Gori, između ostalog, na nacionalnom javnom servisu ovih dana imaju priliku da prate seriju,,Državni službenik", koja veliča prikazuje u najboljem svijetlu obavještajnu službu strane države, koja inače veoma transparentno ispoljava zainteresovanost za dešavanja u Crnoj Gori. Njihova zainteresovanost je legitimna i nije sporna, ali itekako jeste djelovanje direktora javnog servisa koji otvoreno sprovodi njihove interese. Još više je sporan izostanak aktivnosti Agencije za nacionalnu bezbjednost ovim povodom, kao i Vlade Crne Gore koja toleriše očigledno ugrožavanje nacionalne bezbjednosti svoje države.

Dešavanja u posljednje vrijeme vezana za RTCG u potpunosti osvjetljavaju pravac u kojem ide nacionalni javni servis u Crnoj Gori, tako da je sasvim realno očekivati da će građanima Crne Gore ponovo objašnjavati da treba da "ratuju protiv ustaša i šiptara", te da podrže interese bratskog srpskog i ruskog naroda.

Osim borbe za interese sa istoka, ima još jedna konstanta u djelovanju Raonića, a to je sklonost ka materijalim vrijednostima. Da li su primanja nevladinih aktivista dovoljna da se stekne vrijedna imovina, između ostalog dva stana i kuća u Podgorici, stan na primorju i kuća na Žabljaku, možda će jednog dana objasniti Raonić nadležnim organima. Možda će im i objasniti čiji novac "pere" preko turističke agencije koja je u vlasništvu bliske rođake njegovog doskorašnjeg saradnika u Građanskoj alijansi koji sada vodi jednu regionalnu kancelariju.