Piše: Boban Batrićević

Jučerašnja fotografija iz Zaostra po mnogo čemu je specifična. Ona je kristalan prikaz jedne povampirene politike koja srpski narod i dalje drži u kontejneru velikodržavnih zabluda. Ali ona je jednako komična parada i jedna velika autoparodija. Onako poređani u novosašivenim uniformama bivše vojske Kraljevine Jugoslavije s četničkim insignijama i zastavama današnji sljedbenici ideja Draže Mihailovića i Pavla Đurišića izgledali su kao kakvo amatersko pozorište koje obilazi pitoreskna šumadijska sela đe se toči dobra šljivovica i okreće praseće pečenje, isto ono kao na protestima ispred crnogorske skupštine 2015. godine.

Imali su juče u Zaostru i Čiču, živahnog i nasmijanog, glavom i bradom. Tačnije, njegovu reinkarnaciju, glavnu maskotu svih novočetničkih okupljanja na kojima svojim prisustvom stvara privid da je Čiča još živ i da ga OZNA nije strijeljala. Taj jučerašnji Čiča držao je u rukama sliku ratnoga zločinca Pavla Đurišića. Ironija toga foto zapisa leži u činjenici da se baš taj Pavle Đurišić pred kraj rata odrekao Draže Mihailovića i njegove komande. Prema riječima njemačkoga potpukovnika Hajnca kojemu je Đurišić nudio saradnju u borbi protiv komunista, Draža je za „mlada majora“ bio: „lutajući fantasta kojega je propaganda digla u nebesa i precijenila.“

Potom nas je ovaj skup iz Zaostra podśetio na jedan izbljuvak četničke ratne propagande iz 1942. godine koji se nalazi u Glasu Crnogorca (br. 78, str. 3). U nevelikoj reportaži posvećenoj prirodnim ljepotama sela Zaostro u današnjoj opštini Berane, đe se vaktile nalazio štab Pavla Đurišića, dopisnica pomenutoga medija objavljuje kako je iz tog malog beranskog sela krenuo „slavni i Bogom blagosloveni pohod“ i „prva akcija u cijeloj Crnoj Gori protiv Jevrejskih agenata“, protiv „Moše i njegovih pristalica“, a koju je predvodio „četnički šef g. Pavle Đurišić“.

O Pavlu i selu dopisnica dalje kazuje: „Tu je Pavlov centar! Oh! Koliko je moje srce radosno kucalo! da se što prije stigne. Pavle izlazi. Njegova pojava je pobjednička. On korača hrabro. Pogled mu je bistar, pronicljiv, iskren, smion! Ide pravo srcu. Nasmijan, kao da će malo da se podruguje (...) Oko njega su sve mladi oficiri i podoficiri. Uređuju, spremaju, stvaraju planove, da se zemlja očisti od nemani Moše Pijadinih pristalica.“ I zbilja, sve što je dotična pisala ne može se osporiti, izuzev dodati da ovi mladi oficiri i podoficiri nijesu samo kovali planove kako da zemlju očiste od „nemani Moše Pijadinih pristalica“, no su jednaku snagu uložili da to učine i s Alahovim sljedbenicima. Pavlova „pobjednička pojava“ obrela se i na mjestu mnogih stratišta đe su stradale hiljade i hiljade nedužnih civila, od Foče do Berana i od Berana do Lazina.

Krunu jučerašnjega događaja ipak čini supstancijalni ideološki lajtmotiv sabranja – iza sve one militantne i bradate ikonografije stajao je transparent sa sloganom koji smo mnogo puta dosad gledali, gotovo svake neđelje i četvrtka do izbijanja pandemije virusa korona – Samo sloga svetinje spašava! Još jedan u nizu dokaza da je „događanje naroda“ iz 2020. godine nezamislivo bez Pavla Đurišića, što je ranije dokazano u Pljevljima kada su mladi litijaši horski pjevali ratnome zločincu i krvniku muslimana, iako su samo nekoliko mjeseci prije toga aplaudirali muslimanskoj vjeri nakon demagoškog poziva njihova pastira.

U tome svijetlu i jučerašnji spektakl u selu Zaostro kraj Berana postaje manje farsičan no što bi se na prvi pogled reklo. Ta jučerašnja živopisna družina i njihova ikonografija u stvari su ogoljena metonimija političke platforme koja se revitalizovala tokom Moleban revolucije kako bi na predstojeće izbore izašla u 2-3 pete kolone.

(Izvor: AntenaM)