Piše: Slavko Mandić

Agencija za elektronske medije konačno je smogla snage da zabrani emitovanje dijela programa Happy TV za područje Crne Gore u trajanju od 6 mjeseci. Na ovom prostoru dok traje zabrana, neće moći da se gledaju emisije ove televizije “Dobro jutro Srbijo”, “Vikend”, “Jutarnji”, “Ćirilica” i “Posle ručka”.
Happy TV ima nacionalnu pokrivenost a Savjet se pri donošenju odluke pozvao na Konvenciju o prekograničnoj televiziji. Odluku je donio zbog širenja netrpeljivosti i podsticaja na govor mržnje, a u obzir je uzeto i postojanje kontinuiteta.

Očekivano, nakon ovakve odluke, kreće hajka u pojedinim medijsko-političkim krugovima i u Srbiji i Crnoj Gori. Odavno je poznato da je Happy TV Vučićev poligon za obračunavanje sa neistomišljenicima koja je korišćena za promociju političko vjerskih litija u Crnoj Gori, širenje lažnih informacija o ugroženosti Srba u našoj zemlji i otimanje svetinja, vjerskih objekata i duhovnih hramova iz ruku Srpske pravoslavne crkve. Onih koje je ova crkva otela nezakonito Crnogorskoj  pravoslavnoj crkvi 1920. godine.

Happy TV je medij, poput Pinka, nacionalnog emitera RTV Srbija i brojnih drugih elektronskih i printanih, otvoreno stao u službu srpskog veliko državnog projekta srpski svet čiji je osnovni zadatak bio slabljenje Crne Gore, njene međunarodne nezavisnosti i samostalne vizije razvoja. Njena uloga u razaranju crnogorskog nacionalnog tkiva je nemjerljiva, čime je stekla naklonost srbijanskih vlasti, kleronacionalista, presuđenih ratnih zločinaca, protivnika antifašizma, kvazi istoričara, kvazi pisaca i pjesnika i kvazi ljudi, koji su se utrkivali ko će žešći udarac zadati Crnoj Gori, od koga će iskrvariti i konačno više prestati da postoji kao suverena država. Marićevi serijali, populistički programi sa izobličenim likovima prošlosti, jeftinim plaćenicima koje je regrutovao i u Crnoj Gori i Srbiji uticali su konačno da se probudi ovdašnja uspavana svijest. Na uvrede koje su dolazile u talasima iz brloga Marićevog staništa zatraženo je da reaguje Agencija za elektronske medije. Nije medijska zajednica, jer je Crna Gora nema. Nije ni Crnogorska akademija nauka i umjetnosti, jer je Crno Gora skoro i nema. Nijesu ni mnoge druge institucije, koje su morale. Ali, zamjeriti se i ovakvoj vlasti, mnogima je preveliki zalogaj. Jer, ko zna što se u nastavku može dogoditi? Pa je bolje pritajiti se, a kad sve prođe i završi se bilo kako, biće mjesta za nove prvoborce. One iste koji su se proslavili upravo u glasnom ćutanju.

Nakon jedino moguće reakcije AEM i njene odluke da kazni srbijansku Happy TV oglasila se Nova Srpska demokratija (NSD) koja  je saopštila da se radi o klasičnom kažnjavanju medija na političkoj osnovi i pokušaju  ukidanja osnovnih sloboda, što je pokazatelj nemoći i ništa drugo.

U ovoj partiji saopštili su da: “U trenutku kada su građanima na raspolaganju stotine kanala i kada imaju priliku da biraju šta hoće da gledaju, nevjerovatno zvuči podatak da se zabranjuje emitovanje jedne televizije, a posebno da se izlazi u susret onima koji su znali na najbrutalniji način da uvrijede čitave narode.

Srpski mediji su godinama bili na udaru crnogorskog režima, a ova odluka, uz mnoštvo drugih, nam govori da je te ,,običaje” preuzela i vlada Zdravka Krivokapića”, ističu u saopštenju.

U Novoj  kažu da posebno treba imati u vidu da je “AEM samo još jedna od agencija koje su ostale nepromijenjene i koje pod kontrolom drže kadrovi DPS odani montenegrinskoj, antisrpskoj ideologiji”.

Zanimljivo je da je Nova srpska demokratija dio vlasti koja samo dizanjem jedne ruke može da smijeni vladu Zdravka Krivokapića koju proglašava za osnovnog krivca čak i zbog zabrane emitovanja dijela programa Happy TV na prostoru Crne Gore. Ako je to tako, zašto takvu vladu ne sruši NSD? A najavljivala joj je kraj više puta. I on će neminovno doći. Ko će povući politički obarač od partija na vlasti, čekaće se još neko vrijeme. Ovo što sada čini NSD optužujući Krivokapića i za Happy zabranu liči na predizborno pozicioniranje i ništa više. Prisutan strah od formiranja nove Demohrišćanske partije, koja će se temeljiti većinski na glasovima Demokratskog fronta osjeća se, a to je i razlog što ova koaliciona politika ne reaguje snažnije na konačno obaranje Krivokapićeve vlade, ne čekajući druge. Sigurno da bi, kad ne bi bilo straha od osude biračkog tijela da su upravo oni srušili vladu koja je smijenila Đukanovićev DPS, nakon punih 30 godina kontinuirane vladavine.

Zbog toga ova tvrdnja oko zabrane emitovanja Happy TV koju je plasirao NSD ne pije vodu. Ne samo što nije istinita već i zbog činjenice da je ova partija željela to da spriječi, ne bi joj bio preveliki problem.

Zbog svega je NSD pristupio provjerenoj populističkoj agresiji napadajući, pored Krivokapića, i prethodnu vlast koja je Srbe u Crnoj Gori dovela, po njihovoj priči, skoro do potpunog istrebljenja. Istina je nažalost da je prethodna vlast najviše štete nanijela upravo Crnogorcima i  manjinskih narodima a da su Srbi bili tako dobro poziciono raspoređeni, dovedeni na vrijeme iz Srbije, Kosova, Hrvatske, Republike srpske, koji su, uz domaće snage, spavače, bez mnogo čekanja, preuzeli sve čelne pozicije neposredno nakon završenih parlamentarnih izbora.

Nije tačna konstatacija da je ovom zabranom ukinuta osnovna sloboda jednom mediju. Zabrana koja je trebala da usjedi mnogo ranije, i ne samo Happy TV uslijedila je zbog nepodnošljivog širenja govora mržnje koje je emitovala ova medijska kuća.

Tačno je da gledaoci mogu da gledaju sve ono što na platformama plaćaju, ali nije tačno da mediji mogu tim istim građanima da plasiraju što im je drago, ne uvažavajući medijska prava i slobode, odnosno zakonske okvire koji regulišu tu oblast. Ovakvo tumačenje bi značilo da mediji mogu da  direktno prenose nečije ubistvo ili teroristički  napad, uz prethodnu najavu. Zbog onemogućavanja da se šire nedozvoljeni sadržaji koji nijesu u saglasju sa međunarodnim konvencijama i svjetskim standardima, donešeni su zakoni koji regulišu programski sadržaj.

Nije tačna ni konstatacija da su pojedini crnogorski mediji plasirali najstrašnije uvrede na račun srpskog naroda i Srpske pravoslavne crkve. Bilo bi dobro navesti jasno te primjere. Ali je pitanje da li je to moguće, jer takvih primjera jednostavno nema. A stvar uređivačke politike svakog medija je plasiranje informacije koje se odnose na rad političkih partija, podrazumijevajući istinitost navoda.  I ništa više od toga.

Mržnja koja se emituje sa Happy TV ipak nije srpski standard. To je medijska politika vladajućih oligarhija i u Srbiji i u Crnoj Gori. I nema nikakve veze sa  politikom koja je vodila prethodna vlast čije strukture taj problem nijesu dovoljno razumjele.
Da jesu, ne bi danas u Crnoj Gori od 4 televizije tri bile vlasništvo iz Srbije.