Ruše li geopolitički i geostrateški interesi sve vrijednosti Zapada na Balkanu? Da li će geopolitički i geostrateški interesi zbog rješenja u Ukrajini dozvoliti realizaciju nacionalističkih ciljeva i stvaranja velike Srbije i velike Hrvatske na Balkanu? Hoće li Balkan biti žrtvovan zbog crnomorske regije? Čak i uz jako prisustvo Ruske Federacije na Balkanu i narušavanje teritorijalnog integriteta i suvereniteta balkanskih država? Po cijenu da to znači priznanje Putinovih ciljeva u Ukrajini i na Crnom moru, ali i rehabilitaciju politika Slobodana Miloševića i Franje Tuđmana presuđenih u UN-ovim sudovima u Haagu?.

Prisvajanjem strateške visinske kote, SPC je hiljadugodišnje pamćenje na Vladimira Dukljanskog prevela u svoj glasni diskurs – navodeći da je riječ o prvom srpskom svecu, a bogami i vladaru. Iako je živio u vrijeme prije velike šizme, dakle prije raskola u hrišćanstvu, 200 ljeta prije Svetoga Save i Stefana Prvovenčanog. Reklo bi se, ništa nedostižno što u posljednjih 100 godina kontinuirane uzurpacije nasljeđa i revizije istorije SPC ne može da nadomjesti, uz blagoslov države koja se ne miješa u svoju teritoriju

Samim tim što je čovjek sa ovakvim nacističkim stavovima proglašen za sveca, pa su njegovi ostaci još i predvodili ritual ''krvi i tla'' odnosno političku litiju, nedvosmisleno ukazuje da takozvana SPC nije pravoslavna i hrišćanska crkva i da je po ko zna koji put pljunula na Hrista, hrišćansku i pravoslavnu dogmu

Crna Gora je pod srpskom okupacijom postala veliko stratište o kojem Chicago Tribune, u tekstu od 4. septembra 1919. pod naslovom „Zvanični izvještači donijeli užasne izvještaje u Pariz“, piše da „pod srpskom okupacijom Crna Gora danas predstavlja mjesto najkrvavijeg pokolja u Evropi…“, mjesto „raširenog masakra“

Đilas je brojne zelenaške komite, njihov život i stradanje opisao, u prvom redu, u djelu ''Besudna zemlja'' i u romanu ''Svetovi i mostovi''. Đilasov pogled na njih je kako književni pogled jednog pisca, tako i svjedočanstvo koje, u određenoj mjeri, može poslužiti kao istorijski izvor ali istorografska literatura ili istorijska beletristika.

Datiranjem trobojke, koja se u Srbiji javlja tek 1835. godine (XIX vijek) kada je sultan Mahmud II fermanom odredio izgled zastave, pokazuje notornu apsurdnost ove propagande

Zapad je šutao na rusko, a posebno srpsko mijenjašnje u unutrašnje stvari Crne Gore. NATO pakt nije prstom mrdnuo da pomogne svojoj članici koja je godinama izložena teškom specijalnom ratu vođenom iz Beograda. Vojni mudraci i stratezi toga Pakta zuba nijesu bijelili pred činjenicom da se sve više iz korijena ugrožava spoljašnja i svi elementi unutrašnje suverenosti njegove članice!

Nismo mogli da gledamo gdje se gazi crnogorski barjak na kom je bila državna kruna, pred kojim se zakleo svaki častan i pošten vojnik Crne Gore. Nismo mogli gledati valjanje naših starih kulturnih spomenika. Valjanje spomenika vojvode Mirka u Podgorici i drugih. Nismo mogli zamislit da je nestalo ime Crne Gore

Na današnji dan 1858. godine u bici na Grahovcu crnogorska vojska je porazila osmanlijsku vojsku što je presudno uticalo na snaženje Knjaževine Crne Gore i dvije decenije kasnije na međunarodno priznanje crnogorske države

Na današnji dan 1858. godine u bici na Grahovcu crnogorska vojska je porazila osmanlijsku vojsku što je presudno uticalo na snaženje Knjaževine Crne Gore i dvije decenije kasnije na međunarodno priznanje crnogorske države

Mnogo je primjera ''Čojstva i junaštva''. Ali ne znam državu koja se ne ponosi njima. U suštini razmišljem đe ste vi rasli g. Konataru? Đe ste učili školu? Vi želite da se ne načinju teme koje ''stvaraju podjele'', čime abolirate one koji su devedesetih pravili krvoproliće po bivšoj Jugi ali što je važnije zaboravljate one naše, i Crnogorce, a i sve ljude koji pripadaju kodeksu časti Admirala Barovića, svih navedenih, na sve četiri strane svijeta.

U pismu Perojce vladika Danilo naziva Crnogorcima, ovo pismo Crkva Srbije i mitropoliti Amfilohije i Joanikije nikada nijesu pokazali - ni Crnogorcima, ni Perojcima, a neka čitaoci portala Aktuelno sami razmisle - zašto nijesu. Ono što je sigurno, srpska narodnost je u Crnoj Gori izmišljena u drugoj četvrtini 19. vijeka, nakon dolaska na Cetinje Simeona Milutinoviča.