Piše: Miroslav Ćosović

Tridesetog juna 1913. godine počela je Bitka na Bregalnici u kojoj su učestvovali i Crnogorci.

BITKA NA BREGALNICI

O bitki se u Istorijskom leksikonu Crne Gore (Podgorica, Daily Press 2006, autori Živko Andrijašević, Šerbo Rastoder i drugi) na stranama 120 i 121. navodi:

“BITKA NA BREGALNICI (30.6.-8.7. 1913). Bugarska je noću 30. 6. 1913. godine bez objave rata napala srpske položaje i otpočela prelaz preko rijeke Bregalnice, čime je otpočeo Drugi Balkanski rat. Na poziv Srbije, Crna Gora joj je poslala vojnu pomoć. Crnogorska vlada je formirala Dečanski odred – Crnogorsku diviziju u jačini 4 brigade, svaka brigada po 5 bataljona (bataljon je imao 600 vojnika), ukupno 12.802 vojnika, od toga oficira 277, sa 6 topova i 24 mitraljeza. Komandant divizije je bio serdar Janko Vukotić. Okupljanje jedinica je počelo sredinom juna 1913. a zborno mjesto divizije je bilo u Peći gdje su se okupile brigade iz svih krajeva Crne Gore, osim iz novooslobođenih oblasti. Iz Peći crnogorske jedinice su krenule 24. juna za Kosovsku Mitrovicu u koju su stigle 26. a sjutradan su ukrcani u voz koji ih je transportovao do Skoplja, gdje su se priključili jedinicama I srpske armije. Crnogorska divizija je od prvog dana bitke na Bregalnici učestvovala u borbama. Bregalnička bitka vođena je na frontu od 75 km i trajala je 9 dana. Crnogorska divizija je imala 240 poginulih i umrlih od kolere, a ranjenih 721. Najveće gubitke Crnogorska divizija pretrpjela je tokom 4. 5. i 6. jula na lijevoj obali Bregalnice, kada je sama vodila borbe i pod jakom bugarskom vatrom pokušala prelaz preko Bregalnice. Crnogorske jedinice su uspjele da pređu Bregalnicu, ali su 6. jula pod pritiskom mnogo jačeg neprijatelja  bile prinuđene na povlačenje. Bugarska artiljerija, koja je bila nadmoćnija od crnogorske, nanijela je značajne gubitke Crnogorcima. Tokom tri dana Crnogorci su imali 578 izbačenih iz stroja, od toga 107 poginulih.”

Svetislav Šestović je 24. maja 2020. u nastavku feljtona “Bregalnička bitka riješila ishod rata” koji je objavio list Dan, naveo:

“Crnogorci su pokazali izuzetnu hrabrost u osvajanju Rajčanskog rida, a padom tog položaja postignut je odlučujući uspjeh u Bregalničkoj bici. Crnogorske jedinice su slomile i vrlo jak otpor bugarskih snaga kod Pasadžikova i Leške. U izvještajima Prve armije Vrhovnoj komandi kaže se da se neprijatelj ogorčeno borio, ali napadom Crnogorske divizije povlačio se u neredu, bacajući pritom i svoje lično naoružanje.”

ŠTOS O ALAJBARJAKU

Srpski političari u Crnoj Gori kojima je identitet ili iskonstruisan novcem ili napravljen u njihovoj vlastitoj imaginaciji, imaju običaj da se posluže jednim štosom, čisto – lažu jer moraju nešto govoriti, pa kad nemaju istinu, dobra je i laž, odlična. To je razumljivo, znamo da je identitet posrbljenih Crnogoraca sastavljen od bar 90% čistih istorijskih laži.

Tako, za zastavu koja se perfektno vidi na mnogim fotografijama iz Balkanskih i Prvog svjetskog rata, zastavu koja je ista – restilizovana današnja državna zastava, kažu da to nije bio državni barjak, nego alajbarjak. Kobajagi, Crnogorci nijesu u rat išli sa državnim barjakom?!

To bi moralo da znači da zastave koje nacionalne vojske u savremeno doba koriste na bojištima, nijesu državne nego da su to vojni – alajbarjaci?

Npr, vojska SAD se na Bliskom istoku godinama borila pod vojnom zastavom, zastava koju smo gledali na snimcima i misli da je američka državna – zapravo je vojna?!

Zastava koja se vijori na ukrajinskim tenkovima i koju gledamo ovih dana u ratu koji se tamo vodi je – alajbarjak, nije državna?!

Ruska bijelo-plavo-crvena zastava koju gledamo kako je ističe ruska vojska u ratu u Ukrajini je alajbarjak, nije državna?!

Dakle, naravno da je i ovđe riječ o štosu posrbljenih Crnogoraca. Da bi popunili svoj isfantazirani identitet moraju se latiti nekih šaljivih dośetki kao što im je ova opaska kako je zastava pod kojom su se Crnogorci borili u Balkanskim i Prvom svjetskom ratu – zapravo alajbarjak.

ILIJA PLAMENAC OPISAO DRŽAVNU ZASTAVU

Istoričar, dr Branko Babić je 2015. u vidu feljtona u listu Dan objavio izvode iz svoje knjige “Crnogorsko barjaktarstvo”. Devetog jula 2015. on je u nastavku feljtona “Alajbarjak – državni barjak”, dao opis crnogorskih zastava iz 1882. godine čiji je autor bio vojvoda Ilija Plamenac, jedan od najvećih Crnogoraca u istoriji, koji je u to vrijeme bio ministar vojni. Vojvoda Plamenac je za nekog stranca napravio jedan dopis, ovo su riječi vojvode Plamenca:

„1. Dr­žav­ni ili alaj­bar­jak u for­mi i raz­mje­ru kao što vam na­crt po­ka­zu­je, ima na cr­ve­nom po­lju bi­je­log or­la sa ne­za­vi­snom vla­da­ju­ćom kru­nom. U or­lu na­la­zi se u nad­pr­sju, ‘NI’ ko­je ime po­ka­zu­je vla­da­nje ne­za­vi­sno Nj.V.K. Ni­ko­la I . Is­pod or­la sto­ji lav u po­zi­ci­ji kao što vi­di­te. Oko cr­ve­nog po­lja ima bi­je­li okra­jak sa zlat­nim re­sa­ma ko­je bar­jak ogra­ni­ča­va­ju. Ki­te sto­je na cr­ve­no-pla­vet­no-bi­je­lom dr­ža­ču ve­za­ne is­pod zlat­nog ko­plja. Ovaj dr­žav­ni bar­jak di­že se na vi­ša dr­žav­na zda­nja kao Sv. Dvo­r, tvr­đa­ve, fa­bri­ke itd.

2. U cr­ve­nom po­lju le­ži bi­je­li krst, kao znak bor­be za krst, vje­ru i slo­bo­du. Oko istog cr­ve­nog po­lja ima bi­je­li okra­jak, a bar­jak utvr­đen je na cr­ve­no-pla­vet­no-bi­je­lom dr­ža­ču, na vr­hu ko­jeg je ko­plje. Slo­va u kr­stu `NI` zna­če bor­ba za ota­če­stvo i knja­za `NI`”.

Prema tome, Crnogorci su se pod državnom zastavom borili u Balkanskim i u Prvom svjetskom ratu. I ta zastava je ista današnja, s tom razlikom što je 2004. restilizovana, kao što su restilizovane sve, ili skoro sve državne zastave u svijetu.

Prema tome, Crnogorci su se pod državnom zastavom borili u Balkanskim i u Prvom svjetskom ratu. I ta zastava je ista današnja, s tom razlikom što je 2004. restilizovana, kao što su restilizovane sve, ili skoro sve državne zastave u svijetu.