Brojni su crnogorski sveštenici koji su kroz istoriju bili oličenje ugleda svešteničkog poziva, odani Crnoj Gori, vjerni njenoj državnoj i nacionalnoj slobodi i koji su prononsirali hrišćansku etiku, kao i ime i autoritet autokefalne Crnogorske crkve. Među njima je i Luka I. Lopičić sa Ceklina
Monika, Luka, Matija, David i Filip kao da su naslućivaliili im je to srce kazivalo – Grad heroj ponovo brani Crnu Goru. Zoru su dočekali na Belvederu. I nijesu ih kasnije uplašili ni suzavac, ni policija, ni srpski popovi. Razumjeli su i osjetili sve crnogorske prošle vjekove. I nijesu dali na crnogorske buduće vjekove
Sve je jasnije da način na koji su se percipirali procesi u Crnoj Gori 2020. godine više ne stoje na istim osnovama. Postavljaju se stvari mnogo decidnije i očekivanja se crtaju na mnogo jasniji način, kazao je Siniša Vuković, profesor Univerziteta Džon Hopkins u Vašingtonu u emisiji “Znam da znaš” komentarišući sastanak Delegacije EU sa Aleksom Bečićem kao i sastanak predstavnika suverenističkih političkih partija sa ambasadorkom SAD-a, ambasadorkom Velike Britanije i šeficom Delegacije EU.
Crnogorska javnost je željna borbe protiv kriminala i korupcije. Premijer Abazović je odlučio da joj podiđe i pristupi onome što do sada nijesmo vidjeli na političkoj i institucionalnoj sceni - javnost dovodi u zabludu, napada joj zdravi um i rasuđivanje, proizvodi probleme koje, zbog svoje “nepokolebljivosti”, samo on može da “uspješno” razotkrije i, naravno, riješi. Jedan i jedini - Dritan Abazović, manipulator, populista i samoproklamovani spasilac naroda i države
Službenik britanske ambasade Vukčević, je najbolji primjer licemjerja zapadnih ambasada koje su svojim djelovanjem direktno doprinijele da na vlast nakon 30. avgusta dođu velikosrpske, proruske političke snage koje su potpuno iznutra urušile državni aparat i obesmislile godine napornog rada na EU integracijama.
Razmjerama tragedije i gubitka svježe prosuta avgustovska krv na Cetinju baca u sjenku lani u prijestonici isplakane septembarske suze prkosa građanske i slobodne Crne Gore.
Crna Gora sve više i više liči na Vučićevu Srbiju, sa dodatim revanšizmom, od kojeg je i Vučić odustao
